آن روز با تو بودم
امروز بي توام
آن روز كه با تو بودم
- بي تو بودم
امروز كه بي توام
- با توام
*****
من تمنا كردم
كه تو با من باشي
تو بمن گفتي
- هرگز، هرگز
پاسخي سخت و درشت
و مرا اين غصه
اين هرگز
كشت
*****
بال و پر ريخته مرغم به قفس
تا گشايم پر و بال
پر پروازم نيست
تا بگويم كه در اين تنگ قفس
چه به مرغان چمن مي گذرد
رخصت آوازم نيست
حمید مصدق
چهار فصل
در کتاب چهار فصل زندگی
صفحه ها پشت سر هم می روند
هریک از این صفحه ها یک لحظه اند
لحظه ها با شادی و غم می روند
آفتاب و ماه یک خط در میان
گاه پیدا گاه پنهان می شوند
شادی و غم نیز هریک لحظه ای
بر سر این سفره مهمان می شوند
گاه اوج خنده ما گریه است
گاه اوج گریه ما خنده است
گریه دل را آبیاری می کند
خنده یعنی این که دلها زنده است
زندگی ترکیب شادی با غم است
دوست می دارم من این پیوند را
گرچه می گویند شادی بهتر است
دوست دارم گریه با لبخند را
قیصر امین پور
نردبان این جهان ما ومنی است
عاقبت این نردبان افتادنی است
لاجرم هر کس که بالاتر نشست
استخوانش بیشتر خواهد شکست
هر چنـــد که هست جرم وعصیان مارا
ذات تو غنی بــــــــــوده وما محتاجیم
محتاج به غیــــــــر خود مگردان مارا
ابوسعید ابوالخیر
این قانون جذب است.
نیت لحظه به لحظه توست که تقدیر لحظه های بعدی زندگیت را تعیین میکند.
آن چه در زندگی به دست می آوریم همانی است که در ذهن خود می بینیم.
فکر پرشان وناآرام جیزی جز بیقراری وآشفتگی به همراه ندارد.
با هم بودن آغاز است
با هم ماندن پیشرفت است
با هم رفتن موفقیت است
سن آن چیزی نیست که در شناسنامه درج شده است بلکه بیشتر به احساس آدم بستگی دارد.
چه بسیارند نواهای خوش که از ساز های کهنه بیرون می آیند.
شب است
نه صدايي نه كسي
مي نشينم تنها
وبه خود مي گويم
تا سحر بسيار است
بايد امشب بروم
ماه هم در پس ابري تيره
همچنان پنهان است
وصداي ساعت
تيك وتاك آهسته
مي رود تا بدرد تاريكي
وشفق سر بزند از مشرق
ودوباره خورشيد
بوسه بر جنگل ودريا بزند
وبرويد لاله
بر دل غمزده وافسرده
گل اميد برويد شايد
رهنوردی تنها
کوله بارش سنگین
سیدی نیک سرشت
از پس خاطره ها می آید
پرچمش خونین است
پر زخون شهداست
ونوشته رویش
راه ما آزادی است
رسم ما قانون است
وعدالت هدف ومقصد ماست
تقدیم به آقای میر حسین موسوی
عشق یعنی خنده ای بر کودکی
عشق یعنی صلح، یعنی دوستی
عشق یعنی با همه همزیستی
عشق یعنی کوه یعنی دره ها
عشق یعنی دشت یعنی سبزه ها
عشق یعنی اینکه زیبا تر شدن
عشق یعنی مهر را قسمت کنیم
عشق یعنی بر جهان دقت کنیم
عشق یعنی یک نفس با ناله ای
عشق یعنی درد را درمان کنیم
عشق یعنی یک دعا هنگام صبح
عشق یعنی گم شدن در رازها
عشق یعنی یک اثر بر یادها
عشق یعنی دانه دادن کفتری
عشق یعنی مهر بانی بر سگی
عشق یعنی دیدن پروانه ای
عشق یعنی با همه یکدل شدن
عشق یعنی درد را مرهم شدن
عشق یعنی از برای دوستی
عشق یعنی یک دل وصادق بهم عاشق شدن
مهربانی را اگر قسمت کنیم من یقین دارم به ما هم می رسد.
آدمی گر ایستد بر بام عشق دستــــها یش تا خدا هم می رسد.
قــــومی متفکرند انـــــــدر ره دین
قـــــومی به گمــــان فتاده در راه یقین
می‌ترسم از آن که بانگ آیـــد روزی
کای بیخبران راه نه آن است و نه این
خیام
آیا کسی حاضر می شود سلامتی را با ثروت عوض کند .ثروت کلانی را صاحب شود ویک بیماری رنج آور داشته باشد. به یقین هیچ کس جنین چیزی را نمی خواهدچوتن سلامتی بهترین دارایی جهان است.
پس اگر سلامت هستیم دارای بهترین نعمت هستیم
واین خود به تنهایی با هیچ چیز قابل مقایسه نیست.
بعضی ها عادت دارند به چیز هایی که ندارند توجه کنند وبه داشته هایشان بی توجه هستند.ودایم از نداشتن بعضی چیز ها احساس ناراحتی می کنند در سلامتی کامل هستند از زمین وزمان شکایت دارند ودایم خود را با دیگران مقایسه میکنندبهترین را ه حل این است که واقع بین باشیم
خودمان را همانگونه که هستیم بپذیریم وخودمان را دوست داشته باشیم
به جای اینکه اانرژی مان را صرف افکار منفی کنیم بهتر است به داشته هایمان شکر گزار باشیم.واز نعمتهای بی شماری که دور وبر ما هستند استفاده کنیم ولذت زندگی را احساس کنیم
که این احساس درونی است.رضایتی که حاصل می شود با چیز های مادی قابل مقایسه نیست.
می توانیم زندگی را همان گونه که میخواهیم بسازیم.
عمـــــــــر به خشنودی دلها گذار
تا ز تو خشنـــــــــــود شود کردگار
گرم شو از مهر وزکین سرد باش
چون مه وخورشید جوانمرد باش
باز هم در باره این موضوع خواهم گفت.......
در کشتی عمــــــر نا خداییم همه
تا آمده ایم رفته ایم از عالم
در گوش زمانه چون صدائیم همه
ما را به مقام عشق راهی دادند
در کــــوی خرابات پناهی دادند
درویشی وبیچارگی ما دیـــدند
ما را هم از این نمد کلاهی دادند
(نیچه)
با داشتن اراده قوی صاحب همه چیز هستید. (گوته)
زندگی را بدان گونه که دلخاوه شماست تصور کنید تا الگوهای رفتاری مثبت را به زندگی خود جذب کنید.
(اندرو متئوس)
ایمان را نگه دار وترس را به گوشه ای بیانداز. (نلسون ماندلا)
شور وشوق هر مشکلی را به یک فرصت تبدیل می کند. (آنتونی رابینز)
هیچگاه در راه رسیدن به آرمانهایت تسلیم نشو. (جکسون براون)
مشکلات ما را قوی وبه سمت پیروزی بزرگتر هدایت میکند. (جی دونالد والترز)
موسیقی زبان جان هاست.
نغمه های باد های لطیفی هستند که
تارهای احساسات را به لرزه در می آورند.
انگشت های نازکی هستند که بر در احساس می کوبند
و خاطره را هوشیار می کنند و حوادث گذشته را پراکنده می سازند.
زمزمه های نازکی هستند که بر خاطره ها می گذرند
و غم ها و شادی ها را به یاد می آورند.
زمزمه های غمگینی هستند که به گوش تو می رسد و
تو را از حرکت باز می دارد و در درونت
آتشی شعله ور می سازد و نگون بختی را
همچون سایه ها و ارواح بر تو نمایان می کند.
زمزمه های فرح بخش و شادی هستند
که تو را به وجد می آورند و قلبت را
در میان سینه ات به رقص وا می دارند.
نغمه های آسمانی به گوش تو می رسد
و اشک داغی را از دیدگانت بیرون می آورد
و شاید لبخندی را در میان لبهایت آشکار سازد.
حق...عنوان خوشبختی و آسایش است.
انسان به وجود آمد و زبان موسیقی از آسمان برای
او وحی گردید.
زبانی که مانند زبان های دیگر نیست
بلکه از درون قلب با قلب سخن می گوید.
و آن سخن دل هاست.
به راستی که موسیقی زبان جان هاست.
"جبران خلیل جبران"
هر کس هر آنچه کشت کرده درو خواهد کرد.
وقت وانرژی سرمایه های زندگی هستند باید به درستی ودر راه هدفی مهم وبزرگ هزینه گردد.
رنج وسختی توقع انسان را کم وتحمل انسان را زیاد میکند.
هدفهای بزرگ وعالی سختی های بزرگی دارند.
اسرار ازل را نه تو دانی ونه من
این حرف معما نه تو خوانی ونه من
هست از پس پرده گفتگوی من وتو
چون پرده بر افتد نه تو مانی ونه من
هرچه کنی بکن، مکن ترک من ای نگار من
هرچه بری ببر، مبر سنگدلی به کار من
هرچه بری ببر، مبر رشته الفت مرا
هرچه کنی بکن، مکن خانه اختيار من
هرچه روی برو، مرو راه خلاف دوستی
هرچه زنی بزن، مزن طعنه به روزگار من
هرچه كشي بكش، مكش باده به بزم مدعي
هرچه خوري بخور، مخور خون دل فگار من
هرچه شوي بشو، مشو تشنه به خون زار من
هرچه نهي بنه، منه دام به رهگذار من
شوریده شیرازی
پيش بيا پيش بيا بيشتر
تا كه بگويم غم دل بيشتر
دوست ترت دارم از هرچه دوست
اي تو به من از خود من خويشتر
دوست تر از آنكه بداني چقدر
بيشتر از بيشتر از بيشتر
داغ تو را از همه داراترم
درد تو را از همه درويشتر
هيچ نريزد به جز از نام تو
بر رگ من گر بزني نيشتر
فوت و فن عشق به شعرم ببخش
تا نشود قافيه انديشتر
قیصر امین پور
(سهراب سپهری)
لحظه ی دیدار
لحظه ی دیدار نزدیک است
باز من دیوانه ام ، مستم
باز می لرزد ، دلم ، دستم
باز گویی در جهان دیگری هستم
های ! نخراشی به غفلت گونه ام را ، تیغ
های ، نپریشی صفای زلفکم را ، دست
و آبرویم را نریزی ، دل
ای نخورده مست
لحظه ی دیدار نزدیک است
مهدی اخوان ثالث
شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
فریبنده زاد و فریبا بمیرد
شب مرگ تنها نشیند به موجی
رود گوشه ای دور و تنها بمیرد
در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب
که خود در میان غزل ها بمیرد
گروهی بر آنند کاین مرغ زیبا
کجا عاشقی کرد آنجا بمیرد
شب مرگ از بیم جان آنجا شتابد
که از مرگ غافل شود تا بمیرد
من این نکته گیرم که باور نکردم
ندیدم که قویی به صحرا بمیرد
چو روزی ز آغوش دریا بر آمد
شبی هم در آغوش دریا بمیرد
تو دریای من بودی آغوش وا کن
که می خواهد این قوی زیبا بمیرد
"مهدی حمیدی شیرازی"
چ
کوهنوردی تنها ورزشی است که رقیب ندارد.
تنها رقیب در کوهنوردی سختی ها هستند.
بشکفد بار دگر لاله رنگین مراد
غنچه سرخ فرو بسته دل باز شود
من نگویم که بهاری که گذشت آید باز
روزگاری که به سرآمده آغاز شود
روزگار دگری هست و بهاران دگر
...
شاد بودن هنر است
شاد کردن هنری والاتر
لیک هرگز نپسندیم به خویش
که چو یک شکلک بی جان شب و روز
بی خبر از همه خندان باشیم
بی غمی عیب بزرگی است
که دور از ما باد
...
کاشکی آینه ای بود درون بین که در آن
خویش را می دیدیم
آنچه پنهان بود از آینه ها می دیدیم
می شدیم آگه از آن نیروی پاکیزه نهاد
که به ما زیستن آموزد و جاوید شدن
پیک پیروزی و امید شدن
...
شاد بودن هنر است
گر به شادی تو دلهای دگر باشد شاد
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد...
ژاله اصفهانی
آسمان سربي رنگ.
من درون قفس سرد اتاقم
دلتنگ.
مي پرد مرغ نگاهم
تا دور.
آه باران باران
پر مرغان نگاهم را شست.
از دل من اما
چه كسي
نقش تو را خواهد شست؟
حمید مصدق
قله زیبای کوه سبلان با ارتفاع ۴۸۱۱
نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم
نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم
زبانم در دهان ِ باز بسته‌ست
در ِ تنگ ِ قفس بازست و افسوس
که بال ِ مرغ ِ آوازم شکسته‌ست
نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم
غمی در استخوانم می‌گدازد
خیال ِ ناشناسی آشنا رنگ
گهی می‌سوزدم گه می‌نوازد
گهی در خاطرم مي‌جوشد این وهم
ز رنگ آمیزی ِ غم‌های انبوه
که در رگ‌هام جای خون روان است
سیه داروی زهرآگین ِ اندوه
فغانی گرم و خون آلود و پردرد
فرو می‌پیچیدم در سینه‌ی تنگ
چو فریاد ِ یکی دیوانه‌ي گنگ
که می‌کوبد سر ِ شوریده بر سنگ
سر شکی تلخ و شور از چشمه ی دل
نهان در سینه می‌جوشد شب و روز
چنان مار ِ گرفتاری که ریزد
شرنگ ِ خشمش از نیش ِ جگر سوز
پریشان سایه‌ای آشفته آهنگ
ز مغزم می‌تراود گیج و گمراه
چو روح ِ خوابگردی مات و مدهوش
که بی‌سامان به ره افتد شبانگاه
درون ِ سینه‌ام دردی‌ست خون بار
که همچون گریه می‌گیرد گلویم
غمی آشفته، دردی گریه آلود ...
نمی دانم چه می‌خواهم بگویم
ه.الف.سایه
قومی متفکرند انــــــــــدر ره دین
قـــــــومی به گمان فتاده در راه یقین
می‌ترسم از آن که بانگ آید روزی
کای بیخبران راه نه آن است و نه این
خیام
صدای بال پرستو
صدای پای بهار!
صدای شادی گنجشک ها
صدای بهار!
نگاه و ناز بنفشه
تبسم خورشید
ترانه خواندن باد
جوانه کردن بید.
صدای بوسه باران
صدای خنده ی گل
صدای کف زدن لحظه ها برای بهار.
دوباره معجزه ی آب و آفتاب و زمین
شکوه جادوی رنگین کمان فروردین
شکوفه و چمن و نور و رنگ و عطر و سرود
سپاس و بوسه و لبخند و شادباش و درود
دوباره چهره ی نوروز و شادمانی عید
دوباره عشق و امید
دوباره چشم و دل ما و چهره های بهار.
غم زمانه به پایان نمی رسد، برخیز!
به شوق یک نفس تازه در هوای بهار
" فریدون مشیری"
شب بود و ماه و اختر و شمع و من و خيال
خواب از سرم به نغمه مرغي پريده بود
در گوشه اتاق فرو رفته در سکوت
روياي عمر رفته مرا پيش ديده بود
در عالم خيال به چشم آمدم پدر
کز رنج چون کمان قد سروش خميده بود
موي سياه او شده بود اندکي سپيد
گفتي سپيده از افق شب دميده بود
از خود برون شدم به تماشاي روي او
کي لذت وصال بدين حد رسيده بود
دستي کشيد بر سر و رويم به لطف و مهر
يکسال ميگذشت پسر را نديده بود
ياد آمدم که در دل شبها هزار بار
دست نوازشم به سر و رو کشيده بود
چون محو شد خيال پدر از نظر مرا
اشکي به روي گونه زردم چکيده بود
سياوش کسرايي
دل من دير زمانی است كه می پندارد :
« دوستی » نيز گلی است ؛
مثل نيلوفر و ناز ،ساقه ترد ظريفی دارد .
بی گمان سنگدل است آنكه روا می دارد
جان اين ساقه نازك رادانسته بيازارد !
در زمينی كه ضمير من و توست ،از نخستين ديدار ،
هر سخن ، هر رفتار ،دانه هايی است كه می افشانيم .
برگ و باری است كه می رويانيم
آب و خورشيد و نسيمش « مهر » است
گر بدانگونه كه بايست به بار آيد ،
زندگی را به دل‌انگيزترين چهره بيارايد .
آنچنان با تو در آميزد اين روح لطيف ،
كه تمنای وجودت همه او باشد و بس .
بی‌نيازت سازد ، از همه چيز و همه كس .
زندگی ، گرمی دل های به هم پيوسته ست
تا در آن دوست نباشد همه درها بسته ست .
در ضميرت اگر اين گل ندميده است هنوز ،
عطر جان‌پرور عشق
گر به صحرای نهادت نوزيده است هنوز
دانه ها را بايد از نو كاشت .
آب و خورشيد و نسيمش را از مايه جان
خرج می بايد كرد .رنج می بايد برد .
دوست می بايد داشت !
با نگاهی كه در آن شوق برآرد فرياد
با سلامی كه در آن نور ببارد لبخند
دست يكديگر را بفشاريم به مهر
جام دل هامان را مالامال از ياری ، غمخواری
بسپاريم به هم
بسراييم به آواز بلند :- شادی روی تو !
ای ديده به ديدار تو شاد
باغ جانت همه وقت از اثر صحبت دوست
تازه ،عطر افشان ، گلباران باد .
فریدون مشیری
صد فتنه وشور در جهان حاصل شد
چون نشتر عشق در رگ روح زدند
یک قطره خون چکیدو نامش دل شد
در این بهار که هر نوگلی دلی ببرد
نشد که این دل افسرده را گلی ببرد
میان این همه گلهای ناز پرور
گلی نبود که از دست ما دلی ببرد
بشکفد بار دگر لاله رنگین مراد
غنچه سرخ فرو بسته دل باز شود
من نگویم که بهاری که گذشت آید باز
روزگاری که به سرآمده آغاز شود
روزگار دگری هست و بهاران دگر
...
شاد بودن هنر است
شاد کردن هنری والاتر
لیک هرگز نپسندیم به خویش
که چو یک شکلک بی جان شب و روز
بی خبر از همه خندان باشیم
بی غمی عیب بزرگی است
که دور از ما باد
...
کاشکی آینه ای بود درون بین که در آن
خویش را می دیدیم
آنچه پنهان بود از آینه ها می دیدیم
می شدیم آگه از آن نیروی پاکیزه نهاد
که به ما زیستن آموزد و جاوید شدن
پیک پیروزی و امید شدن
...
شاد بودن هنر است
گر به شادی تو دلهای دگر باشد شاد
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد...
ژاله اصفهانی
